Η κάππαρη (Capparis orientalis), είναι ένας μικρός, πολυετής θάμνος με φύλλα παχιά και λεία, που φύεται σε πλαγιές και σε ασβεστολιθικά πετρώματα.
Τα μικρά μπουμπούκια της κάππαρης συλλέγονται και διατηρούνται σε άλμη, για να χρησιμοποιηθούν σαν συνοδευτικό στις σαλάτες. Σε πολλά νησιά των Κυκλάδων τα φύλλα της κάππαρης μαγειρεύονται γιαχνί.
Η κάππαρη μαζί με τις ελιές, τη ντομάτα και το κρεμμύδι αποτελούν πεντανόστιμα μεζεδάκια της μεσογειακής κουζίνας.
Στην αρχαιότητα έχουμε αναφορές για την κάππαρη από τον Διοσκουρίδη, ο οποίος συνιστά να είναι καλά μαγειρεμένη, γιατί έτσι δεν επιβαρύνει το στομάχι. Αναφορά κάνει επίσης και ο αρχαίος γευσιγνώστης Αθήναιος στο έργο του «Δειπνοσοφιστές» καθώς και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και ο Θεόφραστος.
Στα χρόνια του Βυζαντίου θεωρούνταν θαυμάσιο ορεκτικό που λεγόταν «ενόρεκτος κάππαρις».
